Technologie

RFID

RFID (ang. Radio frequency identification) – system kontroli przepływu towarów w oparciu o zdalny, poprzez fale radiowe, odczyt i zapis danych (np. identyfikatora GUID) z wykorzystaniem specjalnych układów elektronicznych przytwierdzonych do nadzorowanych przedmiotów.

Niekiedy technologia RFID nazywana jest radiowym kodem kreskowym. I tak jak do rozpowszechnienia kodów kreskowych potrzebne były ogólnoświatowe działania unifikacyjne tak też dla technologii RFID potrzebna jest tego rodzaju unifikacja.

RFID przytwierdzony do druku może być jedną z form zabezpieczenia druku przed jego fałszowaniem.

RFID Radio Frequency IDentification. Technology concept. Digital technology. Vector stock illustration.

Działanie systemu

W podstawowej konfiguracji system składa się z:

  • czytnika zawierającego nadajnik wielkiej częstotliwości i dekoder
  • anteny
  • transponderów zwanych znacznikami lub tagami, które mogą być aktywne lub pasywne

Działanie systemu jest następujące – czytnik za pomocą nadajnika wytwarza zmienne pole elektromagnetyczne wokół anteny i dekoduje odpowiedzi znaczników. Znaczniki pasywne zasilane są za pomocą tego pola – po zgromadzeniu przez kondensator zawarty w strukturze znacznika wystarczającej ilości energii wysyłana jest odpowiedź.

Najczęściej wykorzystywana jest częstotliwość 125 kHz, pozwalająca na odczyt z odległości nie większej niż 0,5 cm, ale bardziej skomplikowane systemy, umożliwiające np. zapis i odczyt inforamcji, pracują przy częstotliwości 13,56 MHz i zapewniają zasięg od metra do kilku metrów.

Inne stosowane częstotliwości pracy – 868…956 MHz, 2,4 GHz, 5,8 GHz – zapewniają zasięg do 3, a nawet 6 m. Głównym problemem w utracie zasięgu odczytu tagów RFID jest odległość ich instalacji od metalu. Przy takich instalacjach należy brać pod uwagę znaczne problemy z działaniem.

Historia

Początki identyfikacji radiowej sięgają lat 40. XX w., gdy pojawiły się urządzenia na bazie wykrywaczy metali. Pierwsze sklepowe systemy antykradzieżowe oparte o dekodowanie nalepki z obwodem rezonansowym lub systemy magnetoakustyczne wykorzystujące namagnesowane blaszki zaczęły funkcjonować od lat 60. XX w. Pełna identyfikacja radiowa pojawiła się w latach 70. XX w., a pierwszym systemem ogólnie dostępnym był Tiris firmy Texas Instruments.

Standard RFID

Ze względu na techniczną realizację RFID (rodzaj kodowania, wielkość pamięci znacznika, szybkość transmisji, rozróżnialność wielu znaczników w zasięgu czytnika itp.) występuje wiele różnych standardów:

Tiris

Jeden z pierwszych systemów, oparty o transmisję FM. Zastosowanie: handel itp.

Unique

Najprostszy i najpowszechniej stosowany obecnie system RFID; znaczniki pasywne, zapisywane pierwotnie unikalnym kodem podczas produkcji – obecnie pojawiają się karty zdublowane, identyczne; 125 kHz, 2 kb/s. Zastosowanie: kontrola dostępu, rejestracja czasu pracy itp.

Q5

System wykorzystujący programowalne znaczniki, reagujące np. na określone hasło.

Hitag

Standard do zastosowań przemysłowych, umożliwia zapis i odczyt wiadomości w znacznikach; znaczniki pasywne, 125 kHz, 4 kb/s, algorytm antykolizyjny, możliwość kodowania danych. Zastosowanie: systemy pobierania opłat (np. wyciągi narciarskie), systemy oznaczania produktów, znakowanie zwierząt.

Mifare

Standard zawierający możliwość stosowania zarówno prostych znaczników pamięciowych, jak i bardzo skomplikowanych – zawierających procesory obsługujące szyfrowanie; 13,56 MHz, 106 kb/s; Zastosowanie: karty bankowe (smart-cards); karty identyfikacyjne; bilety; standard opracowany przez firmę Philips.

Icode

Standard chrakteryzujący się bardzo płaskimi znacznikami; znaczniki umożliwiają zapis i odczyt (512 b pojemności); 13,56 MHz, możliwość obsługi do 30 znaczników na sekundę. Zastosowanie: sprzedaż detaliczna, biblioteki, kontrola przepływu przesyłek, ewidencja wyposażenia.